Wybrzeże Słowińskie położone jest nad brzegiem Morza Bałtyckiego, jest to wąski pas terenu, który rozciąga się w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego i północno-zachodniej województwa pomorskiego. Wschodnią granicę wyznacza wieś Karwia, natomiast zachodnią – miasto Kołobrzeg. Od południa Wybrzeże Słowińskie graniczy z terenami, wchodzącymi w skład Pobrzeża Koszalińskiego: równinami Białogardzką i Słupską oraz wysoczyznami Damnicką i Żarnowiecką.

Wybrzeże Słowińskie to najbardziej wysunięta na północ, nadmorska część Pobrzeża Koszalińskiego. Rzeźba terenu ma w dużej mierze charakter polodowcowy, na co wskazuje m.in. obecność charakterystycznych wzniesień. Przykładem czego jest Chełmska Góra, znajdująca się w granicach administracyjnych Koszalina.
Charakterystycznymi elementami krajobrazu Wybrzeża Słowińskiego są łąki, bagna, torfowiska, malownicze kompleksy leśne i jeziora przybrzeżne. Fragment nadmorskiego terenu pokryty jest unikatowymi w skali europejskiej wydmami, z których część to wydmy ruchome – ich szczyty przemieszczają się zgodnie z kierunkiem dominujących wiatrów, kiedy piasek, który je tworzy, nie jest zatrzymywany przez rośliny. Dopiero pojawienie się roślinności prowadzi do utwierdzenia wydm. Tempo przemieszczania wydm wynosi od 3,5 do 10 m na rok. Ciekawym elementem ukształtowania terenu są także jeziora przybrzeżne. Powstały one z zatok morskich, stopniowo odcinanych od morza piaszczystymi mierzejami, aż do całkowitego zamknięcia. Z czasem, w wyniku braku dostępu wody słonej, wypełniły się wodą słodką. Większość to zbiorniki płytkie, rozległe, o słabo rozwiniętej linii brzegowej. Na terenie województwa zachodniopomorskiego znajdują się:
Jamno (gmina Mielno), Kopań i Bukowo (gmina Darłowo). Ważnym elementem flory na terenie Wybrzeża Słowińskiego są nadmorskie bory bażynowe, czyli lasy sosnowe, rosnące na słabych, piaszczystych glebach, o charakterystycznych, jednostronnie rozwiniętych koronach i poskręcanych konarach.
Na obszarze Wybrzeża Słowińskiego występuje wiele rzadkich, chronionych roślin. Niektóre są przykładami roślin pionierskich - czyli takich, które jako pierwsze pojawiają się na terenach wcześniej wolnych od roślinności. Dotyczy to szczególnie wydm, znaleźć tu można m.in mikołajka nadmorskiego, rukwiel nadmorską czy honkenię piaskową. Ochronie podlegają również obszary bagienno-torfowe, głównie znajdujące się w okolicy jezior. Na tych terenach rosną takie gatunki, jak np. widłaczek torfowy, rosiczka okrągłolistna, poryblin jeziorny.
Tereny Wybrzeża Słowińskiego stanowią jedną z najważniejszych ostoi ptaków wodno-błotnych w rejonie polskiego wybrzeża. Mają tu one zarówno swoje stałe siedziby, miejsca lęgowe lub zatrzymują się podczas jesiennych i wiosennych przelotów. Trafić tu można na bataliony, mewy srebrzyste, ohary, żurawie, błotniaki. Obserwowano tu również rzadkiego świergotka szponiastego lub orlika krzykliwego.
Tereny Wybrzeża Słowińskiego są raczej słabo zaludnione, co sprzyja zachowaniu dziewiczej flory i fauny, a także czystego powietrza. Nie ma tu wielu ośrodków miejskich i nie są one zbyt duże. Jedynym z wyjątków jest Kołobrzeg, leżący przy zachodniej granicy krainy, który liczy ponad 45 tysięcy mieszkańców.
Poza walorami przyrodniczymi na terenie Wybrzeża Słowińskiego można podziwiać także zabytki. W położonym w zachodniej części krainy Kołobrzegu, włączonego na listę Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego, znajdują się XIV-wieczna bazylika mariacka i Baszta Lontowa, XV-wieczna kamienica Schliffenów oraz budynki neogotyckie z XIX wieku: ratusz i zespół klasztorny diakonis ewangelickich. Zachowały się również pozostałości twierdzy i zespół fortów. Natomiast w Darłowie najważniejszym zabytkiem jest gotycki Zamek Książąt Pomorskich, którego budowę rozpoczęto na polecenie Bogusława V w 1352 roku.
Zachowały się też inne wiekowe budowle, takie jak kościół mariacki z XIV wieku, pozostałości murów obronnych, XV-wieczne kościoły św. Jerzego i św. Gertrudy (ten drugi to jedyny w Polsce przykład skandynawskiego gotyku) czy barokowy ratusz. Miejscowości na tym terenie to głównie kurorty wypoczynkowe, przyciągające wczasowiczów nie tylko bliskością Morza Bałtyckiego ale także wspaniałym klimatem, niepowtarzalną przyrodą jak i licznie występującymi jeziorami przybrzeżnymi. Można wypoczywać tutaj na wiele sposobów, nie tylko plażując i korzystając z licznych kąpielisk, ale także spędzając czas aktywnie, np. uprawiając żeglarstwo, windsurfing czy kitesurfing. Część miejsc (np. Kołobrzeg, Dąbki) ma również charakter uzdrowiskowy. Miejscowości położone blisko morza i w otoczeniu lasów (z przewagą drzew iglastych) gwarantują świeże, morskie powietrze, bogate w jod oraz żywiczne aerozole, korzystne dla osób zmagających się z dolegliwościami układu oddechowego. Występują tu też naturalne surowce lecznicze, takie jak borowina i wody bogate w minerały. Leczy się tu wiele schorzeń, m.in. dolegliwości ortopedyczne, reumatologiczne, kardiologiczne, cukrzycę otyłość, choroby układu nerwowego czy skóry. Możliwości spędzania wolnego czasu związane są nierozerwalnie z przyrodą, którą można podziwiać podczas wycieczek pieszych i rowerowych. Na terenach, które nie są objęte ochroną, istnieje możliwość wędkowania, zbierania grzybów czy sezonowych owoców.