Długie to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Chociwel. W latach 1945-1954 siedziba gminy Długie. W skład sołectwa Długie wchodzi kolonia Płątkowo, leżąca około kilometra ma północny wschód od wsi. Miejscowość leży na Pojezierzu Ińskim, w pobliżu Ińskiego Parku Krajobrazowego.
Wieś umiejscowiona w pobliżu linii kolejowej Gdańsk-Stargard Szczeciński z przystankiem Lisowo (12 km).
Długie to niewielka wieś zbudowana w kształcie owalnicy. Łatwo do niej dojechać samochodem, gdyż miejscowość jest położona 9 km od Chociwla (siedziby gminy) i 31 km od Stargardu (siedziby powiatu) oraz 67 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Węgorzyna jest 25 km, do Łęczycy 17 km, do Strumian 39 km, do Dobrzan 21 km, do Nowogardu 38 km.
Transport lokalny na trasie Długie – Stargard Szczeciński zapewnia jeden z lokalnych przewoźników bus. Wybierając się do Długie można również wybrać PKS. Zapewnia on jednak połączenia regionalne, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem przez Chociwel.
Pierwsi osadnicy zamieszkiwali wieś już w okresie starożytności. Znaleziska archeologiczne wskazują, że na obszarze wsi żyli ludzie w okresie lateńskim, w czasach kultury jastofarskiej, tj.: od około 600 r. p.n.e., do narodzenia Chrystusa.
Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1478 r. i dotyczy potwierdzenia nadania ziemi rodzinie von Wedlów z Chociwla. W 1588 r. nazwę wsi wymieniono w brandenburskim inwentarzu. Miejscowość była podzielona na trzy części. W XVIII w. dwie części należały do rodziny von Mellentinów. W 1858 r. Karol von Mellentin z Linówka przejął trzecią część. W 1910 r. wieś zamieszkiwało 492 mieszkańców. W 1939 r. były tam dwa majątki. Pierwszy należał do Aleksandry von Mellentin z Linówka i obejmował 250 ha. Drugi majątek należał do Williego Bartelta i obejmował 94 ha ziemi. W 1939 r. miejscowość zamieszkiwało 496 mieszkańców. We wsi były: kuźnia, krochmalnia, szkoła, stolarnia, dwa wiatraki i młyn.
W centrum wsi znajduje się niewielki, neoklasycystyczny, parterowy dwór z lat 70. XIX w.Jest to obiekt zbudowany z cegły na rzucie prostokąta z niewielkim ryzalitem od frontu i dwoma pilastrami toskańskimi na poziomie piętra. Parterowy, z wysokim poddaszem, z piętrowymi ryzalitami na osi. W latach 70. XX w. budynek został przebudowany na potrzeby szkoły i pozbawiony historycznego wyposażenia. Obecnie jest wykorzystywany na mieszkania. W sąsiedztwie znajdują się resztki niewielkiego i zdewaloryzowanego parku. Obiekt dostępny jest z zewnątrz, gdyż obecnie pełni funkcje mieszkalne.
Największą atrakcją turystyczną wsi jest kościół filialny rzymskokatolicki pw. św. Anny. Należy do Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, dekanatu Ińsko. Kościół pw. św. Anny wzniesiony został w XIV w. jako świątynia salowa z kamienia, na planie prostokąta. W XIX w. od strony wschodniej dobudowano zakrystię i pięcioboczną absydę. W części zachodniej dobudowano wieżę z portalem. Wieża zakończona była czworobocznym hełmem. W kościele znajdowała się ambona, drewniana, która została rozebrana po roku 1971. Kościół posiadał trzy dzwony, z czego przetrwały tylko dwa. Dzwony o średnicy 0,61 i 0,80 m zostały odlane z brązu przez dwie firmy: Carl Voss i Joachim II Karstede. Pierwszy dzwon odlany został w roku 1598, drugi zaś w 1870.
Przy kościele znajdował się ewangelicki cmentarz, o powierzchni 0,8 ha, ogrodzony kamiennym murem z filarami bramnymi. Po 1945 r. na cmentarzu wykonano lapidarium.
We wsi znajduje się jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej oraz Filia Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej w Chociwlu, działa tu także Koło Gospodyń Wiejskich.
Podstawowym kierunkiem gospodarczym mieszkańców wsi Długie jest rolnictwo.
Warto zobaczyć