Ulikowo to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard Szczeciński. Miejscowość leży na Równinie Nowogardzkiej, nad rzeką Krąpielą.

Zabudowania Ulikowa rozplanowane są w kształcie typowej ulicówki. Miejscowość jest położona 10 km na wschód od Stargardu Szczecińskiego (siedziby gminy i powiatu) oraz 44 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Dzwonowa jest 19 km, do Maszewa 23 km, do Dobrzan 30 km, do Chociwla 29 km, do Ińska 44 km, do Nowogardu 45 km, do Kołobrzegu 116 km oraz do Świnoujścia 131 km.

Transport lokalny na trasie Ulikowo – Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.

Pierwsze wzmianki dotyczące Ulikowa mówią o tym, że od 1229 r. należało ono do zakonu joannitów. Od XVI do XX w. właścicielami były rody ziemiańskie (co najmniej sześć rodzin), majątek obejmował 530 ha ziemi. W rozplanowaniu zabudowań można wyodrębnić część chłopską (północną) i część dworską – południową. Do Ulikowa należy przysiółek Bębnikąt z mostem na Krąpieli, przy którym widoczne są fundamenty dawnego młyna.

W odległości 1 km od wsi, w miejscu ujścia Ulikowskiego Potoku do Krąpieli, na pagórku, znajdują się ślady grodziska prasłowiańskiego o kształcie owalnym. W korycie rzeki Krąpieli, w kierunku Strachocina, leżą liczne głazy narzutowe. Na tym odcinku rzeka ma charakter górskiego potoku.

Pośrodku wsi, na wzniesieniu, znajduje się kościół z kamienia narzutowego, zbudowany w XV w., przebudowany w XIX w., zniszczony w latach 50-tych ubiegłego stulecia. Odbudowany w latach 1982–1985 w kształcie prostokątnej hali, bez wyodrębnionego prezbiterium. Wieża nie została odbudowana. Zachowane jej fragmenty nie przekraczają wysokością murów kościoła. Świątynia pokryta jest dwuspadowym blaszanym dachem. Okna boczne ostrołukowe, w prezbiterium romańskie zwieńczone półkoliście. Bramki prowadzące na plac przykościelny ceglane z XV w. Na wyposażenie kościoła składa się współczesna empora muzyczna oparta na dwóch słupach oraz ołtarz z obrazami przedstawiającymi św. Maksymiliana Marię Kolbego i św. Izydora, patrona rolników. Kościół pw. św. Izydora Wyznawcy został poświęcony 16 listopada 1986 r.

Do obiektów objętych ochroną konserwatorską, oprócz wymienionego kościoła i bramek cmentarnych należą: dom rządcy (oficyna) z połowy XIX w., gorzelnia pofolwarczna kamienna z 1867 r., stodoła pofolwarczna kamienna z 1862 r., obora i magazyn z XIX i XX w., budynki mieszkalne (dwojaki) nr 3 i 4 z przełomu XIX i XX w.