Małkocin to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard Szczeciński. Miejscowość leży na Równinie Nowogardzkiej.
Duża wieś ulicówka o układzie południkowym. Miejscowość jest położona 9 km od Stargardu Szczecińskiego (siedziby gminy i powiatu) oraz 40 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Maszewa jest 13 km, do Goleniowa 26 km, do Nowogardu 35 km, do
Węgorzyna 43 km.
Transport lokalny na trasie Małkocin – Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.
Metryka wsi sięga wczesnego średniowiecza. Archeolodzy odkryli tu starą osadę oraz ślady grodziska nad rzeką Małką. W okresie 1490–1790 Małkocin był lennem rodziny Weyherów, zaś od 1867 do 1945 r. należał do rodu von Leoper.
W środku wsi wznosi się XV-wieczny kościół pw. św. Józefa. Był on spalony w końcu XVI w., odbudowany w 1854 r. Z tego okresu we wnętrzu zachowała się empora chórowa, ambona i ławki. Wieża kościelna z kamienia i cegły, zbudowana na planie kwadratu, posiada zdobnictwo wzorowane na wieży kościoła NMP w Stargardzie. Na wieży dzwon z 1594 r. W oknach zachowały się dwa ozdobne witraże z 1888 i 1903 r., wykonane w Stargardzie. Do wyposażenia świątyni należy XIX-wieczna pseudogotycka chrzcielnica wapienna. Druga, starsza chrzcielnica z granitu wbudowana jest w zewnętrzną ścianę kościoła.
Na cmentarzu przykościelnym pomnik z czarnego granitu poświęcony żołnierzom niemieckim, poległym na frontach I wojny światowej (1914–1918) z miejscowości Małkocin i Małkowiny.
Na północno-zachodnim skraju wsi w pobliżu parku (5 ha), przez który przepływa Miałka, wznosi się dwupiętrowy dwór o wystroju klasycystycznym z początku XIX w. Cały zespól został zrewaloryzowany w latach 1978–1988. Jego najokazalszym pomieszczeniem jest duża sala balowa zajmująca dwie kondygnacje. Do dworu należała zabudowa folwarczna.
Przy drodze do Warchlina zwraca uwagę murowany gołębnik w formie wieży, z końca XIX wieku. Funkcjonujący przez kilka wieków młyn wodny i cegielnia nie istnieją.
Warto zobaczyć