Lubowo to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard Szczeciński. Bezpośrednie otocznie wsi jest bezleśne, a teren jest lekko pofałdowany, położona nad rzeką Iną.
Lubowo to wieś zabudowana w kształcie owalnicy.
Duża wieś ulicówka o układzie południkowym. Miejscowość jest położona 9 km od Stargardu Szczecińskiego (siedziby gminy i powiatu) oraz 40 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Maszewa jest 13 km, do Goleniowa 26 km, do Nowogardu 35 km, do Węgorzyna 43 km, do Choszczna, do Gryfina 49 km, do Myśliborza 97 km, do Kołobrzegu 107 km oraz do Świnoujścia 105 km.
Transport lokalny na trasie Lubowo – Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.
Wieś założona prawdopodobnie w XIII w., a w drugiej połowie XIV w. zakupiona przez miasto Stargard. W XVII w. Lubowo odgrywało rolę gospodarczą, jako przystań dla statków transportujących zboże. W 1940 r. wieś liczyła 175 mieszkańców.
W północno-zachodniej części wsi, na niewielkim wzniesieniu posadowiony jest kościół pw. Świętej Rodziny. Został on zbudowany z kamienia i cegły w 1912 r. na miejscu wcześniejszego kościoła ryglowego. Przylega do niego drewniana, XVIII-wieczna wieża, przykryta dwuspadowym dachem. W kościele tym, do 1945 r. znajdował się XV-wieczny gotycki ołtarz-tryptyk, rzeźbiony z drewna lipowego z figurami Marii z Dzieciątkiem, św. Jerzego, św. Katarzyny i innymi postaciami świętych (obecnie w muzeum w Stargardzie). Jego miejsce zajął drewniany barokowy ołtarz, wykonany w 1715 r., z nowym obrazem Świętej Rodziny. Do wyposażenia świątyni należy też mosiężny XIX-wieczny żyrandol oraz dzwon na wieży z napisem w języku niemieckim o treści; „Idźcie, wszystko jest przygotowane!”.
W południowo-wschodniej części wsi, u ujścia rzeki Miałki, znajdował się młyn wodny, później rozebrany. Po stronie zachodniej przebiega linia kolei wąskotorowej Stargard –Dobra Nowogardzka, zaś na Inie znajduje się zabytkowy żelazny most z 1895 r. Murowane budynki mieszkalne we wsi pochodzą z XIX i XX w.
Warto zobaczyć