Miejscowość Dobra położona w północno-zachodniej Polsce, w zachodniej części powiatu łobeskiego, województwa zachodniopomorskiego. Miasto leży na pograniczu Wysoczyzny Łobeskiej i Pojezierza Ińskiego, czyli w pasie Pojezierza Zachodniopomorskiego.

Dobra jest położona przy drodze wojewódzkiej nr 144 i nr 146, między Stargardem Szczecińskim (40 km) i Chociwlem na południu (14 km) oraz Nowogardem na północy (17 km). Do siedziby powiatu w Łobzie odległość wynosi ok. 17 km.

Na terenie miasta obowiązuje komunikacja miejska oraz lokalni przewoźnicy bus oraz taxi. Za transport regionalny odpowiedzialni są lokalni przewoźnicy bus oraz PKS Gryfice. Korzystając z ich usług można dojechać do Łobza, Nowogardu, Radowa Małego.

Dobra to miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, siedziba władz gminy Dobra. Położone w pasie Pojezierza Zachodniopomorskiego. W granicach administracyjnych miasta znajduje się jezioro Tuczno, w południowo-zachodniej części miasta. W Dobrej ma źródło struga Dobrzenica, która przepływa przez miasto i biegnie w kierunku północnym.

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 2,37 km². Do 2001 r. w powiecie goleniowskim, a obecnie w powiecie łobeskim.

W 1946 r. zmieniono urzędowo niemiecką nazwę miasta – Daber, na polską nazwę – Dobra.

Herb Dobrej k. Nowogardu stanowi czerwony gryf pomorski stojący w żółtej gotyckiej bramie i na żółtej ziemi, umieszczone na tarczy herbowej o niebieskim polu. Łuk bramy zdobiony jest sześcioma sterczynami i zwieńczony kwiatonem. Czerwony gryf nawiązuje do herbu Gryfitów – dynastii książąt Pomorza Zachodniego.

Zachowało się niewiele informacji na temat dziejów miasta Dobra. Najstarsze udokumentowane wzmianki na temat miasta Dobra pochodzą z bulli papieskiej. Sądzi się, że prawa miejskie Dobra uzyskała przed 1331 r.

Kolejne przekazy źródłowe wspominają, iż w XIV w. Dobra i okolice stały się na 470 lat własnością rodu von Dewiz. W miejscowości istniał wówczas zamek, ale na początku XIV w. zniszczony przez Brandenburczyków. W 1338 zamek znalazł się w rękach Ulryka I von Dewitza, który otrzymał go wraz z ziemią doberską przekazaną w lenno przez księcia Warcisława IV. Rodzina von Dewitzów władała zamkiem do 1808 r.

Nie wiadomo jak wyglądało życie mieszkańców Dobrej w nowożytności. Wiadomo jedynie, iż w XVI w. Dobra przeżywała swój rozkwit, a źródłem dochodu, oprócz uprawy, stało się także rzemiosło: garncarstwo, sukiennictwo i płóciennictwo. Z kolei pod koniec wojny trzydziestoletniej (1618–1648) na miasto spadła plaga epidemii. W roku 1647 na skutek epidemii dżumy liczba mieszkańców Dobrej zmniejszyła się z ponad 600 do 48 osób.

W kolejnych wiekach powoli populacja miasta zwiększała się. W XVIII w. pojawili się w Dobrej również Żydzi. Zajmowali się głównie sprzedażą przedmiotów codziennego użytku lub artykułów spożywczych, jak również handlem obwoźnym. Gmina żydowska w Dobrej szybko się powiększała, m.in. dzięki temu, że przybywali do niej Żydzi z okolic Poznania oraz Prus Zachodnich. W 1849 r. liczba Żydów mieszkających w Dobrej osiągnęła najwyższą w dziejach wartość 82 osób. Żydzi stanowili wówczas ok. 4–6% miejscowej ludności.

Poza tym nieznane są bliżej dzieje społeczności miejskiej. Wiadomo, iż w połowie XIX w. majątek von Dewitzów wykupił Karol Juliusz Luepcke. W roku 1862 rozpoczął konserwację obiektu, którą ukończył w latach 1905–1906 generał Henryk von Diest. Impulsem do rozwoju miasteczka miała być kolej żelazna. Przez Dobrą poprowadzono dwie linie Stargardzkiej i Reskiej Kolei Wąskotorowej. Pierwsza z nich ze Stargardu została wybudowana w maju 1895 r. (zamknięta w 2001 r.) Druga linia kolei przebiegała z Dobrej do Łobza, należała ona do Reskiej Kolej Wąskotorowej i została uruchomiona w lipcu 1896 r. Połączenie to funkcjonowało nieprzerwanie do roku 1991.

Pomimo braków w materiałach archiwalnych do dziejów w miejscowości zachowało się bardzo dużo zabytków godnych uwagi turystów. Przede wszystkim trzeba podkreślić, iż cały obszar Starego Miasta Dobrej został wpisany do rejestru zabytków. Warto zwiedzić ruiny zamku von Dewitzów. Zamek budowany w latach ok. 1287–1295. Rozbudowywany przez 530 lat zamek stał się najsilniejszą i najobszerniejszą fortecą Księstwa Pomorskiego. W XVI w. przeszedł gruntowny remont. Zburzono część pierwotnej budowli, a w jej miejsce wzniesiono dwa budynki – północny (Stary Dom) i południowy (Nowy Dom). W okresie świetności zamek posiadał 13 pokoi, dwie duże sale oraz dwie reprezentacyjne „złote komnaty”, po jednej w obu skrzydłach. Po wojnie trzydziestoletniej północna część zamku została rozdzielona pomiędzy spadkobierców i zaczęła popadać w ruinę. Po okresie napoleońskim południowa część zamku została wysadzona w celu pozyskania materiału budulcowego.

Miłośnicy sztuki sakralnej powinni się udać do kościoła św. Klary. Zdaniem znawców tematu obiekt budowany był w trzech etapach. Początkowo wzniesiono prezbiterium i zakrystię, następnie wybudowano korpus nawowy, kaplicę z lożą kolatorską i kaplicę NMP, a na końcu złożono sklepienia. Najmłodszym elementem jest dzwonnica. W kościele trzeba koniecznie obejrzeć bogato zdobioną ambonę (1596 r.) oraz dwukondygnacyjny ołtarz (1614 r.). Intrygująca jest także płyta nagrobna (1577 r.) po lewej stronie ołtarza. Przedstawia ona Jobsta I von Dewitz wraz z małżonką. W zakrystii kościoła znajduje się jedyny zachowany element wyposażenia zamku doberskiego – bogato zdobiona dębowa skrzynia posażna z poł. XVI w.

Z kolei najstarszym budynkiem mieszkalnym jest pensjonat „Taber” (ul. Kościuszki 4). Wybudowany na przełomie XVII i XVIII w. Budynek jest doskonałym przykładem budownictwa mieszkalnego Pomorza Zachodniego. W jego wnętrzu znajduje się osobna sień gospodarcza i mieszkalna, rozszerzająca się w części podwórzowej. Obecnie pełni funkcję pensjonatu, wcześniej urzędu stanu cywilnego.

W wolnej chwili można odwiedzić Muzeum Ziemi Doberskiej. Powstało ono w 2005 r., a mieści się w Bibliotece Publicznej w Dobrej. Muzeum posiada w swoich zbiorach wiele ciekawych eksponatów. Ekspozycja muzealna została zorganizowana w taki sposób, aby w ciekawy sposób ukazać jak na przełomie wieków zmieniał się obraz ziemi doberskiej.

Największą ilość turystów, gości i odwiedzających z regionu ściąga lipcowy dwudniowy Jarmark Doberski. Impreza odbywa się od 1999 r. i nawiązuje do średniowiecznych jarmarków w Dobrej. Towarzyszy mu inscenizacja bitwy o zamek i biesiady rycerskiej, konkurs w jedzeniu Kiełbasy Doberskiej, turnieje rycerskie, biegi uliczne, rowerowe wyścigi przełajowe Szlakiem Olbrzymów, warsztaty taneczne. W czasie jarmarku odbywają się występy sceniczne, gry i zabawy, warsztaty garncarskie, przejażdżki konne. Corocznie rycerstwo ściąga do Dobrej również w okresie zimy. Na przełomie stycznia i lutego organizowany jest bowiem Rycerski Zjazd Zimowy, na który przybywają bractwa rycerskie goszczące latem w czasie Jarmarku Doberskiego.

Również osoby chcące wypoczywać aktywniej będą zadowolone z pobytu w Dobrej. Jedną z propozycji są wycieczki konne. W okolicznych miejscowościach Dobrkowo i Ostrzyca swoją siedzibę mają bowiem gospodarstwa agroturystyczne, które specjalizują się w hodowli koni.

Osoby poszukujące ciekawych historii i zapierających dech w piersiach widoków powinny udać na Szlak Olbrzymów (długość 4 km). Zlokalizowany jest on na terenach położonych na północ od Dobrej, wyróżniający się walorami krajobrazowymi, przyrodniczymi i historycznymi. Obejmuje swoim zasięgiem dolinę rzeki Dobrzenicy, pokryte łąkami i lasami skarpy doliny oraz półwysep Czapla Szyja. Można obserwować lokalną florę i faunę (m.in. siedliska ptactwa wodnego, pomnikowe drzewa, sukcesje roślinności bagiennej). Nazwa ścieżki “Szlak Olbrzymów” została zaczerpnięta ze starego podania, które głosi, iż na półwyspie Czapla Szyja odkryto cmentarzysko szkieletów o niespotykanie dużych wymiarach. Tak zrodziła się opowieść o olbrzymach zamieszkujących okolicę. Olbrzymami są również potężne dęby i lipy, pomnikowe drzewa, które można zobaczyć wędrując szlakiem. Ścieżka przeznaczona jest dla turystyki pieszej i rowerowej. Na trasie znajdują się dwa punkty widokowe.

Zwolennicy „dwóch kółek” również w Dobrej nie będą sie nudzić. Mianowicie fani kolarstwa przełajowego znajdą malownicze i dziewicze tereny wokół jezior Woświn, Dobre, Leśnego i Okrzeja, miłośnicy szosowej odmiany mogą zaplanować sobie wyprawy spokojnymi, asfaltowymi drogami prowadzącymi do pięknych wsi w gminie (Tucze, Grzęzno, Wojtaszyce, Krzemienna, Błądkowo i Bienice). Z pewnością nie jedną osobę urzekną piękną zabudową, estetyką oraz kościółkami budowanymi w stylu romańskim i neogotyckim.

Zwolennicy sportów zespołowych mają do dyspozycji Plażę Miejską w Dobrej wraz z boiskami do piłki nożnej i siatkówki plażowej. Piękne ukształtowanie, bliskość miasta (15 min. pieszo) i kompleks leśny sprawiają, iż miejsce to jest bardzo popularne w okresie letnim wśród mieszkańców okolicznych gmin. Drugim miejscem, które znakomicie nadaje się jako baza wypadowa dla wędkarzy (duża liczba pomostów) jest plaża nad jeziorem Woświn w miejscowości Tucze.

Również miejska Hala Sportowa w Dobrej gdzie znajduje się wielofunkcyjne boisko (koszykówka, siatkówka, tenis) oraz siłownia, stoły do tenisa stołowego, piłkarzyki planszowe itp., a także boisko do piłki nożnej (z profesjonalną murawą), zaplecze sanitarne i salę konferencyjną dla 50 osób.

Bazę noclegową zapewniają hotele, pensjonaty oraz gospodarstwa agroturystyczne rozsiane w całej gminie. Z kolei zaplecze gastronomiczne stanowią restauracje i klubokawiarnie.

W mieście znajduje się przedszkole, szkoła podstawowa oraz Gimnazjum im. Unii Europejskiej, jak również Biblioteka Publiczna.

W mieście działa Miejsko-Gminny Ludowy Klub Sportowy „Sarmata” Dobra. Obecnie występuje on w IV lidze zachodniopomorskiej. Klub został założony w 1946 r. i ma barwy klubowe czerwony, biały i czarny.