Wieś w powiecie goleniowskim, w gminie Osina, położona w odległości 10 km na północny wschód od Goleniowa i 6,5 km na północy zachód od Osiny. W niedalekiej odległości przebiega droga krajowa nr 6. Najbliższe otoczenie wsi stanowią pola i łąki, które razem z nią leżą na dużej polanie otoczonej pierścieniem lasów wchodzących w skład Puszczy Goleniowskiej. Teren ten znajduje się na skraju Równiny Goleniowskiej i Równiny Nowogardzkiej. W pobliżu przepływają również dwie rzeki: Gowienica i wpadająca do niej Stepnica.

O tym, że pierwsze osadnictwo na tych terenach sięga nawet kilku tysięcy lat wstecz, świadczą odkryte jeszcze w XIX w. w okolicy megalityczne grobowce. Później, bo we wczesnym średniowieczu, w widłach rzek istniało słowiańskie osiedle obronne. Grodzisko zwane Górą Zamkową (niem. Schlossberg) zaznaczono już na mapie z 1793 r. Także niemiecka nazwa osady – Bosenthin – jest zniemczoną nazwą słowiańskiego pochodzenia, prawdopodobnie od pomorskiego imienia męskiego Bożenta. Najstarsza wzmianka pisana o osadzie pochodzi z 1320 r. Wkrótce wieś przejęli Flemmingowie i posiadali ją aż do końca II wojny światowej. W XVIII wieku wybudowali oni pałac, który jednak jeszcze w XIX w. został rozebrany. Zachowało się po nim założenie parkowe, wpisane do rejestru zabytków, powstałe w tym samym czasie, co pałac i przekształcone w kolejnym wieku. Zabudowania folwarczne w latach 40. XX wieku przejęte zostały przez PGR.
Pośrodku wsi znajduje się zabytkowy, średniowieczny kościół z przełomu XIV i XV wieku, obecnie pw. św. Mikołaja Biskupa. Jest to budowla salowa, w stylu gotyckim, o kamiennych ścianach, z ozdobnymi portalami. Pod koniec XIV w. dobudowano drewnianą wieżę, zastąpioną w 1905 r. masywną wieżą ceglaną w stylu neorenesansowym (w tym samym czasie dokonano też przebudowy kościoła). Najstarszymi zabytkami w świątyni są: brązowy dzwon pochodzący z XIV lub XV w. oraz dwie kamienne, romańskie chrzcielnice, leżące przed południowym portalem. Na terenie wokół wciąż znajdują się pozostałości poniemieckiego cmentarza w postaci nagrobków, często kunsztownych, z których najcenniejszym jest grobowiec Flemmingów i grób leśnika z wyrzeźbioną strzelbą.
Zabudowa wsi pochodzi w sporej części z XIX i XX wieku, zachowała się też część zabudowań folwarcznych. Obecnie wieś ma wciąż charakter rolniczy, działa tu też ferma norek.
Okolice są atrakcyjne dla amatorów turystyki pieszej i rowerowej ze względu na urokliwe krajobrazy leśne i bliskość rzek Gowienicy i Stepnicy.