Brudzewice to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Wieś leży na Równinie Nowogardzkiej i Pojezierzu Ińskim.
Miejscowość położona jest przy drodze powiatowej Marianowo – Żukowo.
Wieś Brudzewice położona jest na północny zachód od Suchania (siedziby gminy) i na wschód od Stargardu (siedziby powiatu). Wieś leży 10 km od Suchania oraz 17 km od Stargardu Szczecińskiego, a także 56 km od stolicy województwa Szczecina, 25 km od Recza, 51 km od Kalisza Pomorskiego, 28 km od Choszczna i 86 km od Gorzowa Wielkopolskiego.
Transport lokalny na trasie Suchań–Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem. Przystanki PKS usytuowane są w centralnej części miejscowości.
Najbliższy przystanek PKP – Kolonia Barzkowice znajduje się w odległości ok. 2 km od Brudzewic.
Powierzchnia wsi wynosi 11,05 km². W początkowym okresie istnienia wieś Brudziewice zamieszkiwana była przez plemiona słowiańskie. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1229 r. i określa Brudzewice, jako dobra zakonu joannitów ze Stargardu Szczecińskiego. W 1474 r. joannici sprzedali wieś z młynem i zamkiem Peterowi von Glasenepp. W 1628 r. wieś należała do Maxa Borka, z 58 łanami chłopskimi, 7 zagrodnikami, i 2 karczmami. W I połowie XVIII w. część zabudowań i gruntów wsi znalazła się w dobrach lennych rodu von Wenden a część w zarządzie domeny książęcej użytkowanej przez chłopów. W 1740 r. lenno należało do Adriana Joachima von Wenden, od 1756 r. – jego brata Carla Davida, a od 1760 r. ich siostry Charlotty Sopii, po której dobra przejął jej syn Johann Joachim Carl (w 1804 r.). Przebywał on w swych rodowych posiadłościach w powiecie kamieńskim. W wyniku porozumienia pomiędzy gospodarzami a rodziną von Wenden, ci ostatni odstąpili swoją część wsi i w regestrach z 1856 r. cała wieś podlega urzędowi w Dobrzanach. Według danych z 1868 r. łączny areał ziem chłopskich i części gruntów w zarządzie domeny wyniósł 5557 mórg, należących do 66 właścicieli (w tym 30 dużych gospodarstw, 15 zagrodników i 11 chałupników). W zabudowie były 93 budynki mieszkalne i 84 gospodarcze. W 1925 r. w Brudzewicach było 100 budynków mieszkalnych, gruntów wiejskich – 1420 ha, 29 gospodarzy posiadało ponad 20 ha (największe gospodarstwo – 54 ha).
Obecnie Brudzewice jest jedną z największych wsi w gminie Suchań. Podstawowym kierunkiem gospodarczego utrzymania się mieszkańców wsi jest rolnictwo. Zauważa się stopniowe przeprofilowanie z typowej produkcji roślinnej na produkcję gruntową warzyw, uprawę owoców jagodowych oraz specjalizacje w produkcji trzody chlewnej.
W miejscowości funkcjonuje Biblioteka Publiczna w Suchaniu Filia Biblioteki w Brudzewicach. Instytucja ta organizuje m.in. zajęcia z dziećmi, konkursy, spotkania promujące książki i czytelnictwo, a także wycieczki i lekcje biblioteczne. Ponadto we wsi wybudowane zostało boisko dla dzieci i młodzieży oraz niewielki plac rekreacji.
Brudzewice zachowały czytelny układ wsi ulicowej (zwarta zabudowa rozlokowana po obu stronach ulicy, z centralnym punktem wsi umiejscowionym wokół kościoła) i swobodnie zabudowanej kolonii. Do dziś zachowały się tradycyjne formy w zabudowie zagród, a ubytki w zabudowie części gospodarstw nie zniekształcają ogólnego obrazu ścisłej zabudowy domostw. Wśród obecnie istniejących budynków dominują te egzemplarze powstałe na początku XX w.
W przypadku dziejów miejscowego kościoła należy podkreślić, iż nie zachowało się na jego temat wiele informacji. Przede wszystkim brak jest wiadomości z czasów jego budowy. Wiadomo jedynie, iż w XV w. wybudowano późnogotycką kamienną świątynię salową. Z 1822 r. pochodzi informacja o ewangelickiej parafii w Brudzewicach pod patronatem królewskim, do której należało 113 mórg gruntu, roczny czynsz z dzierżawy gospodarstwa parafialnego w 1813 r. wynosił ponad 131 talarów. W 1807 r. gruntownie przebudowano świątynię i na nowo wyposażono. Z XIX w. pochodzi drewniana dzwonnica kozłowa postawiona przy kościele. Obecnie filialny kościół rzymsko – katolicki.
Przechadzając sie po wsi warto zwrócić uwagę na budynek kuźni (nr 68). Istnienie kowala we wsi wzmiankowane było w 1786 r., a potwierdzone w 1868 r. Obecnie istniejący obiekt pochodzi z początku XX w. Pod koniec lat 60. XIX w. odnotowano również istnienie w Brudzewicach 3 cegielni. Obecnie trudno określić ich umiejscowienie. Podobnie sytuacja wygląda w kwestii dwóch wiatraków, również wzmiankowanych w 1868 r. Postawione były na wyniesieniach terenu na północ od nowych budynków wiejskich. Niestety obecnie nie istnieją. W dalszej kolejności można przyjrzeć się mleczarni (nr 71). Obecnie obiekt spełniający funkcje mieszkalne został zbudowany w latach 20. XX w. Pierwsze informacje na temat szkoły w Brudzewicach pochodzą z 1840 r. Z kolei pod koniec lat 60. XIX w. określana była mianem placówki przykościelnej pod patronatem królewskim. Pod koniec XIX w. mieściła się w obecnym budynku nr 70. W II połowie dwudziestolecia międzywojennego postawiono nowy budynek szkolny (obecnie nr 75). Zdecydowanie wcześniej, bo w 1474 r. w źródłach odnotowano istnienie w Brudzewicach młyna. W źródłach z 1868 r. wzmiankowany jest zamek joannitów sprzedany przez zakon nowemu właścicielowi wsi. Niestety obecnie brak jest danych na temat zabudowań zakonnych w Brudzewicach.
Wiele atrakcji, szczególnie dla miłośników architektury sakralnej, dostarczy szlak zabytkowych kościołów gminy Suchań. Wśród obiektów do odwiedzenia znajdują się: kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Suchaniu, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadłowie, kościół pw. św. Józefa w Słodkowie, kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Słodkówku, kościół pw. Chrystusa Króla w Suchanówku, kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Nosowie, kościół pw. św. Antoniego w Żukowie, kościół pw. św. Jana Kantego w Wapnicy oraz młyn w Suchaniu, młyn wodny w Suchanówku, ruiny zamku w Suchaniu, a także pozostałości zamków w Wapnicy i Brudzewicach.
Baza lokalowa jest niewielka. We wsi najlepiej zatrzymać się u prywatnych właścicieli oferujących wynajmowanie turystom prywatnych kwater. Działa również kilka gospodarstw agroturystycznych. Również zaplecze gastronomiczne jest skromne i głównie opiera się na posiłkach serwowanych przez prywatnych gospodarzy.
Warto zobaczyć