Miasto zlokalizowane jest w północno-zachodniej części powiatu wałeckiego na trasie Wałcz – Kalisz Pomorski (droga krajowa nr 10). Do siedziby powiatu w Wałczu odległość wynosi ok. 27 km.
Prawa miejskie Mirosławiec otrzymał w 1303 roku, nadane przez margrabiego Waldemara, kiedy to na krótki czas region opanowali Brandenburczycy. Jednak już wcześniej istniała tu osada słowiańska, a nawet ponoć już w XIII wieku kościół parafialny. Osada, a później miasto nosiło na przestrzeni wieków wiele nazw, wśród których można wyróżnić: Frydlancik, Frydlandek, Fredlądczyk, Frydląd, Frydląd Marchijski.
Miasto od 1314 roku należało do rodu Wedlów, był to ród bogaty, więc Mirosławiec mógł się szybko rozwijać. Już w pierwszym roku posiadania Mirosławiec otrzymał wystawiony 2 lutego dokument stwarzający pomyślne warunki: przywilej wytyczył granice miasta, zostały też w nim dokładnie określone źródła i zasady dochodów miasta. Miasto rozbudowywało się na planie prostokąta z regularnym układem ulic. Od 1368 roku Mirosławiec, wówczas zwany Nowy Frydland wraca pod polskie panowanie. Jednak w roku 1409 miasto opanowali Krzyżacy, którzy utrzymali się tu do 1466 roku. Wówczas na mocy traktatu toruńskiego Nowy Frydland wrócił do Polski. Wedlowie mirosławieccy coraz bardziej oddalali się od tuczyńskiej gałęzi Wedlów, by się od nich odróżniać, przyjmują przydomek „Fryndlandzcy” i w przeciwieństwie do Tuczyńskich, będących zagorzałymi katolikami w roku 1535 przeszli na luteranizm. W wyniku tego całe niemal miasto również stało się protestanckim, wybudowano zbór a opustoszały kościół katolicki niszczał przez kilkanaście lat, aż w końcu został ograbiony i rozebrany.
Od roku 1581 właścicielami miasta byli Blankenburgowie, którzy szybko skonfliktowali się z miejscową szlachtą. W efekcie w roku 1591 miał miejsce zajazd okolicznej szlachty na Mirosławiec w celu wypędzenia Blankenburga, podobna akcja, ale już z użyciem armat, została powtórzona w 1599 roku. Tym razem został zburzony mirosławiecki zamek a przy okazji ograbione miasto. Pod koniec XVII wieku do miasta zaczęła napływać ludność żydowska, na początku XIX wieku stanowiła ona ponad połowę mieszkańców. W Mirosławcu powstała w ten sposób największa gmina żydowska na Pomorzu Zachodnim.
Wiek XVIII przyniósł miastu kilka znaczących pożarów a w 1772 roku – panowanie pruskie. W latach 1791-1813 przebywał w Mirosławcu Akiba Eger, który kierował tu gminą żydowską i prowadził słynną szkołę talmudyczną. Ważnym wydarzeniem dla miasta była krótka wizyta królowej Luizy, żony Fryderyka Wilhelma III, która zatrzymała się tu na jedną noc, uciekając przed wojskami napoleońskimi w roku 1806. W 1836 r. w wyniku bezpotomnej śmierci ostatniego dziedzica rodu von Blankenburg, miasto straciło status miasta prywatnego i dostało się pod pełny nadzór pruski. Przełom wieku XIX i XX przyniósł szybki rozwój Mirosławca, miasto otrzymało połączenia kolejowe, powstała nowa szkoła, miasto zostało zelektryfikowane, wybudowana została nowa dzielnica mieszkalna, działały kaszarnia, mydlarnia, gorzelnia. Działania wojenne w 1945 roku w znacznym stopniu zniszczyły zabytkowe śródmieście. 10 lutego 1945 roku I Armia Wojska Polskiego przy użyciu sił pancernych zdobyła miasto któremu nadano nazwę Mirosławiec, wróciło do Polski. W latach powojennych powstawały tu: Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska, Gminny Ośrodek Maszynowy, państwowy Ośrodek Mieszkaniowy. Lata sześćdziesiąte przyniosły rozwój szkolnictwa zawodowego, w roku 1971 rozpoczęły działalność Zakłady Rowerowe „Predom – Romet”, został również otwarty Miejski Dom Kultury. W roku 1984 oddano do użytku Muzeum Walk o Wał Pomorski. W 2000 roku premier Jerzy Buzek podjął decyzję o przydzieleniu terenu lotniska do Mirosławca.
Obecnie Mirosławiec jest siedzibą gminy miejsko- wiejskiej i zadbanym, rozwijającym się prężnie miasteczkiem. Ciekawym motywem promocji miasta i gminy są żubry, żyjące w wolnościowym stadzie w pobliskich lasach oraz pokazowo-hodowlanej zagrodzie w Jabłonowie. Są też żubry w środku miasta – jest to makieta z trzema naturalnej wielkości sylwetkami tych zwierząt. Co roku organizowany jest tu Festiwal Żubra, Konferencja Żubrowa, zaś lipiec ogłaszany jest miesiącem żubra a w tutejszym Muzeum funkcjonuje Regionalne Centrum Żubra.
Do zabytków wartych uwagi należą: Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, dawny spichlerz, cmentarz rodowy na Górze Piaskowej z XIX w., domy mieszkalne (ul. Wałecka 24 i Kościelna 6) oraz majdan zamkowy z XIV wieku z pozostałościami zespołu parkowo-pałacowego. Warta uwagi jest też Stara Klasa zorganizowana w Zespole Szkół, wyposażona w sprzęty, dokumenty i inne eksponaty obrazujące historię szkolnictwa w Mirosławcu oraz mirosławiecką tradycję związaną z wyrobem i używaniem gęsich piór
Warto zobaczyć