Kościół znajduje się w centrum wsi, w rozwidleniu dróg. Dojazd od głównej drogi pomiędzy posesjami nr 4 i 7. Wieś znajduje się 10 km na północ od Połczyna-Zdroju.

Kościół pochodzi z XVII w. Został wybudowany w latach 1693-1694, w miejscu wcześniejszej świątyni, która spłonęła podczas pożaru wsi w 1692 r. Kościół został wybudowany dzięki środkom fundatorów Zabela Balzera von Wolde oraz jego małżonki Sophii Julianny von Glasenapp. Jest to obiekt o konstrukcji ryglowej, zaplanowany na rzucie prostokąta, orientowany. Kościół jest salowy bez wyodrębnionego z nawy prezbiterium, zakończonego trójbocznie. Od strony zachodniej dobudowano w 1880 r. wieżę ceglaną w stylu neoromańskim, pokrytą dachem namiotowym. W kościele znajduje się chór muzyczny wsparty na czterech drewnianych słupach. Okna zakończono ostrołukowo. Dach kościoła jest dwuspadowy pokryty dachówką. Pod kościołem znajduje się krypta grzebalna pochodząca z XV/XVI w.

Barokowy wystrój (zwłaszcza okazały ołtarz główny z bocznymi emporami) świątynia zawdzięcza potomkom swoich fundatorów. W większości zabytkowe elementy pochodzą z II poł. XVIII w. Należą do nich: ołtarz główny wykonany z drewna, polichromowany z figurą Pana Jezusa Ukrzyżowanego, Ostatnią Wieczerzą w predelli, bogato dekorowany figurami i ornamentami, ambona bogato zdobiona rzeźbami i girlandami kwiatowymi, a daszek zwieńczony postacią Chrystusa Zmartwychwstałego, empory dwukondygnacyjne, obiegające całe wnętrze kościoła, balustrada, ława kolatorska, płyta nagrobna fundatorów kościoła Zabela Baltzera von Wolde i Sophii Julianny z domu Glasenapp, chrzcielnica z 1698 r. oraz dzwon z 1649 r. Ze względu na zły stan techniczny ścian kościoła, dzięki zaangażowaniu parafian w latach 80. XX w., od zewnątrz kościoła wybudowano ścianę ceglaną, aby wesprzeć ściany nawy. W latach 2003-2006 kościół przeszedł gruntowny remont, dzięki któremu uznany jest obecnie za "perłę architektury sakralnej Pomorza Zachodniego".

Skromny zewnętrzny wygląd kościoła nie zdradza piękna jego wnętrza. A najlepiej oddają je słowa biskupa Edwarda Dajczaka: "Wchodząc do tej świątyni poczułem wielkie wzruszenie, a wzruszyłem się, ponieważ zobaczyłem piękno, które jest dobre, piękno w takim miejscu sprawia, że bardziej stajemy się ludźmi". Kościół otoczony jest niskim murkiem z kamieni narzutowych. Położony jest w otoczeniu wysokich starych drzew. Stopień u wejścia do kościoła może być przeszkodą w dostępie do jego wnętrza dla osób niepełnosprawnych.