Kościół usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu, w centrum wsi, przy drodze Rusinowo - Zdbowo

Pierwszy kościół w Strzalinach pojawia się w materiałach pisanych w 1338 roku. Należał wówczas jako filialny do parafii Tuczno, później do parafii w Mielęcinie. W 1606 roku proboszcz tuczyński, Krzysztof Zadow otrzymał zgodę na przywrócenie Strzalin do swojej parafii i od tej pory kościół filialny pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Strzalinach należy do parafii Tuczno. Przez całą swą historię był świątynią katolicką.

Obecny kościół zbudowano w 1680 r., a przebudowany około 1744 roku. Wzniesiony jest w konstrukcji szkieletowej jako budowla salowa, orientowana. Został rozplanowany na rzucie prostokąta z trójbocznym prezbiterium od wschodu i dostawioną od północy zakrystią. Budynek nie posiada żadnych cech stylowych. Ze względu na prostotę konstrukcji, wykonania i wyglądu budynku, można przyjąć, iż został on wykonany przez miejscowych cieśli. Pod koniec XIX wieku jego ściany były jeszcze nieoszalowane.

Obecnie jest to budynek o drewnianych ścianach na nieotynkowanej podmurówce z kamieni polnych, głównie z granitów. Z pierwotnej więźby dachowej zachowały się jedynie belka drewniana w osi kościoła, jętki i kilka krokwi, zastąpiono ją więźbą płatwiową. Zabytkowa empora organowa z prostą balustradą zdobną płycinami oparta jest na profilowanych słupach z dekoracją snycerską – są to szyszki piniowe umieszczone pomiędzy krenelami. We wnętrzu znajdował się ołtarz barokowy z połowy XVII w., niestety uległ zniszczeniu, zachowały się jedynie fragmenty, pozostał też obraz Matki Bożej z 1806 roku autorstwa ludowego twórcy. W belce tęczowej widoczny jest późnogotycki krucyfiks żeliwny. Wnętrze częściowo utraciło swój zabytkowy charakter. Warto jednak zwrócić uwagę na drzwi zewnętrzne: dwuskrzydłowe, szalowane w romby, nabijane żelaznymi ćwiekami. Podobne drzwi, ale jednoskrzydłowe prowadzą do zakrystii. Są też drzwi, które niegdyś prowadziły do kościoła od strony północnej, a obecnie są zamurowane z wewnątrz.  W czasie remontu wykonanego około 1980 roku odnowiono oszalowanie ścian zewnętrznych. Budynek jest niepodpiwniczony, elewacje zewnętrzne nie posiadają elementów dekoracyjnych.