Kościół znajduje się w centrum wsi, bezpośrednio przy trasie przejazdowej.

Pierwsze wzmianki o kościele w Jabłonowie pochodzą z roku 1586, kiedy to we wsi powstała gmina ewangelicka i z fundacji Mertena von Goltza wybudowano tu świątynię ewangelicką. Ten drewniany budynek został mocno zniszczony w pożarze w 1771 roku ale szybko go odbudowano dzięki finansowemu wsparciu rodu von Kleist. Obecny kościół został zbudowany w 1874 r., również jako ewangelicki. Jest to budowla w stylu neogotyckim,  wzniesiona z czerwonej cegły na wątku krzyżowym, jednonawowa. W zachodniej ścianie szczytowej ryzalitowo wbudowana wieża na planie prostokąta. Wieża ta jest trzykondygnacyjna z dwuspadowym dachem zwieńczonym sygnaturką z umieszczoną na daszku kulą z metalowym krzyżem. Na narożnikach korpusu głównego i wieży na przedłużeniu narożnych lizen niewielkie sterczyny zakończone metalowymi krzyżami. W dolnej kondygnacji frontowej elewacji wieży znajduje się ceglany, profilowany uskokowo, łukowy portal wejścia głównego z drewnianymi dwuskrzydłowymi drzwiami i półkolistym nadświetlem przedzielonym na dwie ćwiartki. Nad portalem widnieje dekoracja z trzech wgłębnych płycin nieotynkowanych, od góry zakończonych podwójnym ceglanym fryzem, od dołu podkreślonych ceglanymi parapetami. Środkowa płycina krótsza, z małym łukowato zwieńczonym okienkiem zamkniętym drewnianą żaluzją. Pod tą płyciną znajduje się krzyż wykonany jako wgłębienie w murze ceglanym. W najwyższej kondygnacji wieży znajdują się trzy półkoliście zakończone okienka, zamknięte drewnianymi żaluzjami. Narożne lizeny ozdobione płycinami zwieńczonymi schodkowo i daszkowo wyprofilowanymi gzymsikami.

Na ścianach bocznych nawy widnieją zwieńczające je dwie linie fryzu, zróżnicowane w formie. Prezbiterium dobudowane w późniejszym okresie, otynkowane. Wnętrze  z późnobarokowym ołtarzem z 1700 roku, amboną, krucyfiksem, balustradą i chrzcielnicą z XVII w,. Wyposażenie  przeniesione z kościoła w Górnicy.