Kościół znajduje się pośrodku wsi, po wschodniej stronie drogi na niewielkim wzniesieniu. 

Kościół został zbudowany w I  połowie  XVIII w.,  jako kaplica wolnostojąca, orientowana, obok znajduje się cmentarz przykościelny. Ściany świątyni są drewniane,  w konstrukcji wieńcowej, zostały obustronnie oszalowane deskami, posadowione na cokole betonowym. Szczyt budyneczku jest oszalowany, zaś dach kryty gontem. Zbudowany na planie prostokąta, salowy, zamknięty od wschodu trzema bokami graniastosłupa o podstawie sześciobocznej. Okna dwuskrzydłowe, kwadratowe, dzielone szprosami na trzydzieści małych kwater. Ciekawe są drzwi prowadzące do wnętrza – deskowe, ze szpungami i żelaznymi wrzeciądzami mającymi kształt gałązek.  Dach dwuspadowy z brogami nad częścią wschodnią obecnie kryty gontem, ale jeszcze do lat siedemdziesiątych XX wieku był pokryty strzechą. Wewnątrz zabytkowa posadzka ceglana i  ściany oszalowane deskami, na których wykonano współcześnie malowidła. Podobnie współczesne dekoracje malarskie zdobią ambonę i płyciny balustrady osłaniającej emporę muzyczną. Ambona stanowi zabytek, najprawdopodobniej pochodzi z XVII wieku. Zabytkowy jest również dzwon z 1865 r. Pozostałe wyposażenie z przełomu XIX i XX w, z cechami neobarokowymi.

Przed wojną pełnił funkcję świątynni ewangelickiej, 24 czerwca 1946 roku został poświęcony i włączony jako filialny do parafii Rudki. Jest to kościół filialny parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Mirosławcu.