W centrum wsi na niewielkim wzniesieniu otoczonym kamienną skarpą i ogrodzeniem z metalowych barierek wznosi się kościół.

Pierwsze wzmianki o kościele w Łowiczu wałeckim pochodzą z 1343 roku, ale już  wcześniej bo w 1314 roku wspominano, iż spośród 64 łanów gruntów należących do tej osady 4 łany były własnością kościelną. Ten pierwszy, drewniany kościół został w czasach reformacji, podobnie jak i wiele kościołów ziemi wałeckiej przejęty przez protestantów. Do roku 1945 większość mieszkańców wsi stanowili ewangelicy przy czym od roku 1875 wieś była podporządkowana parafii ewangelickiej w Starej Korytnicy. Katolicy mieszkający na terenie Łowicza Wałeckiego należeli do parafii w Marcinkowicach.

Obecny kościół wzniesiono  w 1837 r., na fundamentach starszej świątyni. Jest to budynek utrzymany w stylu  historyzmu,  wymurowany z kamienia ciosanego, takiego samego, jakiego użyto do otoczenia skarp wzniesienia na którym znajduje się kościół. Kościół został zaprojektowany na planie prostokąta, jako jednonawowy. W ścianie frontowej znajduje się wejście główne (będące zresztą jedynym wejściem) z dwuskrzydłowymi, drewnianymi drzwiami, zdobnymi metalowymi okuciami. Nad drzwiami widoczne nadświetle w formie półokręgu podzielonego promieniście ślemieniami na  siedem części. Do wejścia prowadzą niskie murowane schodki o czterech stopniach. Ściany budynku zdobi opaska z czerwonej cegły, na ścianach bocznych przechodząca w gzyms podokapowy. Na  W części przedniej budynku wznosi się niewysoka wieżyczka, czworoboczna, oszalowana, zwieńczona ośmiobocznym daszkiem, zakończonym kulą, na którym umieszczony jest krzyż. Obie szczytowe ściany w ich górnej części zdobią pojedyncze niewielkie okulusy, w tylnej ścianie tuż pod ceglanym ornamentem umieszczone są jeszcze dwa okienka, zamknięte u góry łagodnym łukiem. W bocznych ścianach znajdują się po dwa wysokie okna o łagodnie zarysowanych łukach u góry.

Kościół został poświęcony w 1946 roku i  jest filią parafii Mirosławiec.