Kamienny Szaniec znajduje się w parku nadmorskim we wschodniej części kołobrzeskiej plaży. Od strony miasta najłatwiej dotrzeć tu od ulicy A. Fredry, na której przedłużeniu się znajduje, choć jak wskazuje adres, przynależy do ul. Sułkowskiego. Ulica Sułkowskiego jest zamknięta dla ruchu samochodwego, wiedzie nią międzynarodowa trasa rowerowa "R-10" i aleja spacerowa. Samochód można zostawić 100 metrów wcześniej na dużym bezpłatnym parkingu przy ul. Fredry, przed amfiteatrem.

Nowi właściciele, zarządzający szańcem od 1995 roku, z jednej strony uratowali starą budowlę przed dewastacją, ale z drugiej strony tak obudowali ją punktami gastronomicznymi, że trudno dostrzec, w którym miejscu kończą się stare mury, a zaczynają współczesne i jaki był kształt zabytkowych fortyfikacji. Dociekliwi mają jednak szansę.

Fort zbudowano w latach 1832 -1836 jako element systemu obrony twierdzy Kołobrzeg od wschodu oraz do zwalczania okrętów zagrażających oddalonemu o 2,5 kilometra portowi. Szaniec ten uszczelnił obronę, która dotychczas opierała się na Forcie Wilczym (dzisiaj amfiteatr). Podczas wojny napoleońskiej w lipcu 1807 roku okazało się, jak bardzo byłby potrzebny. Brak tego ogniwa zmusił obrońców Kołobrzegu do skierowania na ten odcinek walk większych sił ludzkich i dochodziło tu do krwawych potyczek. Zginął wtedy między innymi zastępca komendanta twierdzy  Karl von Waldensfels, który dowodził oddziałem grenadierów. Wybudowany szaniec nazwano jego imieniem. Zaledwie 50 lat od wybudowania, Kamienny Szaniec przestał mieć znaczenie militarne. W drugiej połowie XIX wieku Kołobrzeg przestawiał się na rozwój jako uzdrowisko, a tereny i obiekty wojskowe likwidowano, zamieniając na rekreacyjne. W wielu miejscach, także tutaj w 1887 roku, zasypano fosy i poprowadzono alejki, urządzono punkt widokowy z przeszkoloną kawiarnią, jakkolwiek zachowano mury kazamatów i wały ziemne. W czasie II wojny światowej szaniec jeszcze raz miał znaczenie militarne - był jednym z ostatnich punktów obrony Niemców. Został zdobyty przez oddziały Armii Czerwonej. Po wojnie fort został włączony na krótko w system obrony wybrzeża - w latach 1950-1951, następnie został wpisany do rejestru zabytków, w którym znajduje się do dzisiaj, mimo prób wykreślenia go z niego w roku 1972 i ostatnio w roku 2013.

W 1972 roku próbowano na szczeblu wojewódzkim i ministerialnym, ponad głowami władz Kołobrzegu, wykreślić szaniec z listy zabytków i rozebrać. Wskutek protestów do tego nie doszło, lecz gdy trwały biurokratyczne przepychanki, Urząd Morski zdążył rozebrać opaskę z głazów, zabezpieczającą brzeg przed falami. Kamienie, od których szaniec nosi swoją nazwę, wywieziono prawdopodobnie do budowy Portu Północnego w Gdańsku. Kołobrzeżanie przestali chodzić na spacery "na kamienie", jak dotychczas określali cel wycieczki, a morze rozprawiło się z tak niemądrym ludzkim postępowaniem w ten sposób, że zabrało w tym miejscu kawał plaży. Dopiero w 2013 roku prace refulacyjne i podwodne wały zatrzymujące piasek pozwoliły odtworzyć szeroką plażę przy Kamiennym Szańcu.

Jako obiekt gastronomiczny funkcjonuje cały rok. Przez trzy lata, 2013-2015, w styczniu był bazą odbywającego się Międzynarodowego Festiwalu Morsowania. W tym czasie ustanowiono dwa rekordy Guinnessa. Pierwszy w roku 2014 w liczbie osób kąpiących się zimą jednorazowo - do wody weszło ponad 1300 osób, drugi w 2015 roku, w długości kąpieli zimowej - mieszkaniec Białegostoku przebywał w lodowatej wodzie 2 godziny i 2 minuty. Latem, pod koniec lipca, przy Kamiennym Szańcu ustawia scenę ewangelizacyjną inicjatywa "Przystań z Jezusem".