Ruiny kościoła w Pargowie znajdują się na krańcu wsi, ok. 13,5 km na południe od Kołbaskowa i ok. 23 km na południowy zachód od centrum Szczecina. Tuż obok ruin znajduje się przystanek końcowy autobusu szczecińskiej komunikacji miejskiej linii nr 70. Przez wieś prowadzi zielony rowerowy „Szlak Kościołów Wiejskich gminy Kołbaskowo” oraz czerwony rowerowy „Szlak Bielika”.

Ruiny kościoła w Pargowie to pozostałość po pięknej XIV-wiecznej świątyni, która nie przetrwała do czasów współczesnych. Kościół wybudowany został na planie prostokąta. Była to świątynia salowa, murowana z kwadr granitowych. W późniejszym czasie od strony północnej dobudowana została do niej zakrystia. Do dziś zachowały się wyłącznie ściany kościoła, w których widoczne są otwory okienne i portale.  Dwa do dziś widoczne portale znajdują się od strony północnej i południowej. Od zachodu zaś w fasadę kościoła wkomponowany został pomnik nagrobny z piaskowca w formie portyku arkadowego. Jest to najciekawszy i najcenniejszy element tej budowli. Znajdowała się tam niegdyś tablica, po której dziś zostało już puste miejsce, a nad nią, co obserwować możemy do dziś – widniał i widnieje herb rodziny von Blumennthal. Świątynia funkcjonowała do roku 1945, a po II wojnie światowej zaczęła stopniowo popadać w ruinę. Urokliwe pozostałości po kościele otoczone są wybrakowanym, niewysokim kamiennym murem, porośniętym gdzieniegdzie bluszczem. Na terenie przykościelnym znajdował się niegdyś cmentarz, o którego obecności świadczą nieliczne, porozrzucane fragmenty nagrobne. Obszar ten porośnięty jest gęstą, dziką roślinnością. Znajduje się tutaj także sporo dostojnych i wiekowych drzew.