Kościół zlokalizowany jest w centrum wsi, przy drodze przejazdowej w kierunku Wielboki i Świerczyna, na terenie otoczonym ceglanym, ażurowym murem. 

Pierwszy kościół w tej miejscowości został zbudowany w 1665 roku, była to niewielka drewniana świątynia, którą dwukrotnie przebudowywano, ze względu na zwiększającą się ilość parafian, jak i zniszczenie drewnianej konstrukcji. Te prace remontowe były przeprowadzane w XVIII i XIX wieku. Na początku XX wieku świątynia miała konstrukcję ryglową.

W latach trzydziestych XX wieku kościół został niemal całkowicie rozebrany, pozostała jedynie wieża. Ma ona konstrukcję szkieletową, całkowicie oszalowaną pionowo deskami. W wieży mieści się wejście główne do którego prowadzą murowane schodki i podjazd dla niepełnosprawnych. Drzwi wejściowe są dwuskrzydłowe, drewniane zdobne płycinami w kształcie prostokątów o różnych proporcjach. Nad drzwiami podwójny daszek – metalowy w kształcie półparasola podtrzymywany przez ozdobną metaloplastykę i współczesny wykonany z pleksiglasu. W dolnej części wieży mieści się kruchta. W górnej kondygnacji wieży, w ścianie frontowej znajduje się niewielkie, prostokątne okienko, zasłonięte drewnianymi żaluzjami. Wieża przykryta jest blaszanym czterospadzistym namiotowym daszkiem i zwieńczona metalowym krzyżem. Do wieży dobudowany został korpus główny kościoła w stylu eklektycznym o cechach neoromańskich i neogotyckich. Wzniesiony został na podmurówce z kamieni polnych. Ściany ceglane zostały otynkowane, z cegły ceramicznej wykonano jedynie opaski wokół okien, drzwi oraz gzymsy podokapowe. Okna otrzymały ciekawą formę –pięcioboków o wydłużonych ścianach bocznych. Do korpusu głównego dobudowane są dwa aneksy – pierwszy boczny na planie kwadratu, drugi, mieszczący prezbiterium na planie prostokąta o ściętych kątach zewnętrznych. Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica w typie krosna a w niej dwa zabytkowe dzwony. Jeden z nich został odlany w 1669 roku przez Lotaryńczyka Franciszka Dubois a ufundowany przez Rudigera von Golz, drugi dzwon pochodzi z roku 1676. Na wyposażeniu kościoła są też zabytkowe organy zbudowane przez Edwarda Wittka z Elbląga w 1932 roku. Kościół w obecnej formie został zbudowany jako świątynia ewangelicka, został więc po przejęciu przez katolików poświęcony 8 czerwca 1945 roku i od 27 lutego 1945 jest kościołem parafialnym.