Kuźnia usytuowana jest na południowym krańcu wsi przy głównej ulicy. 

Kuźnia w Dolsku została zbudowana w 1781 roku o czym świadczy data wyryta na belce nadproża w ścianie szczytowej. Był to budynek o konstrukcji ryglowej z podcieniem wspartym na pięciu słupach. Przez lata budynek pełnił swoją pierwotną funkcję warsztatu kowalsko-ślusarskiego. Po wojnie budynek przejęła gmina, ale nie pełnił on już swojej pierwotnej funkcji, więc szybko niszczał. W 1955 roku obiekt został wpisany na listę zabytków i uznany za jeden z najcenniejszych reliktów budownictwa wiejskiego na Pomorzu Zachodnim. Na przestrzeni lat prowadzono tu drobne remonty, ale były one prowizoryczne, w 2009 roku runął dach i jedna ze ścian. W 2010 roku odbył się generalny remont kuźni dzięki środkom Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie. Z powodu złego stanu budynku trzeba było go rozebrać i odbudować na nowo nawiązując oczywiście do pierwotnej bryły i budowy obiektu. Kuźnia po remoncie zachowała pierwotną formę architektoniczną. Budynek przykryty jest wysokim, dwuspadowym dachem krytym dachówkami. Zachowane zostały ryglowe konstrukcje ścian oraz słupowe podcienia z belką inskrypcyjną nad drzwiami frontowymi. Obecne wyposażenie kuźni nawiązuje do jej pierwotnych funkcji. We wnętrzu znajdują się elementy takie jak kowadło, dmuchawa elektryczna, wiertarka kołowa, stoły narzędziowe, kopyto do kucia koni, chwytaki kowalskie, bijaki do kowadła, młotki kowalskie, toczak i inne. 

Obiekt jest ogólnodostępny. Klucze do kuźni posiada sołtys i on udostępnia obiekt zwiedzającym.