W południowej części wsi znajduje się bardzo dobrze zachowane założenie parkowo-dworskie. Część zabudowań folwarcznych widoczna jest już z głównej drogi, reszta znajduje się wewnątrz, bliżej dworu i parku.

Historia Strąpia sięga XV wieku, kiedy było związane z majątkiem w Dzikowie. W XVIII wieku majątek był własnością rodziny von Küssow, natomiast w pierwszej połowie XIX wieku należał do majora von Lebbina. On był fundatorem dworu i parku. Kolejnym właścicielem Strąpia była rodzina Wöller, dzięki której folwark bardzo dynamicznie się rozwijał. Z całym folwarkiem połączona była wieś, której mieszkańcy byli zatrudnieni w majątku. Hodowano tu między innymi konie, bydło oraz trzodę chlewną. Do dzisiaj we wsi zachował się dobrze zachowany przestrzennie zespół podworski o czytelnej kompozycji złożonej z dworu, parku i zabudowy folwarcznej. Wszystkie te elementy są wpisane do rejestru zabytków.

Dziedziniec folwarczny zorientowany jest w układzie południkowym i zajmuje wschodnią część dawnego majątku. Całość tworzy czworobok, poszerzony w części południowej.  Budynki folwarczne zostały zbudowane z czerwonej cegły. W budynkach możemy się dopatrzyć mieszanki stylów architektonicznych, ale dominują  elementy neogotyckie.  W skład zabudowań folwarcznych wchodzą:

- budynek inwentarski wraz z ośmioboczną wieżą, w której znajduje się gołębnik, zbudowany w czwartej ćwierci XIX wieku, usytuowany w części zachodniej,

- gorzelnia z 1893 roku, usytuowana w części północnej,

- budynek inwentarsko-magazynowy, zbudowany w czwartej ćwierci XIX wieku, usytuowany w części wschodniej,

- owczarnia z 1889 roku, usytuowana w części wschodniej,

- budynek mieszkalno-gospodarczy, zbudowany na początku XX wieku, usytuowany w części południowej.

Zabudowania folwarczne, podobnie jak dwór, dostępne są z zewnątrz.

Zespół dworsko-pałacowy w Strąpiu jest największym i najlepiej zachowanym obiektem tego typu w powiecie myśliborskim. Stanowi zwartą całość funkcjonalno-przestrzenną oraz kompozycyjną.