Pałac w Trzebieradzu zlokalizowany jest pośród lasów Puszczy Wkrzańskiej, nad brzegiem Zalewu Szczecińskiego. Oddalony jest o ok. 37 km na północ od Szczecina i o ok. 12 km na południowy wschód od Nowego Warpna, przy zjeździe z drogi wojewódzkiej nr 114 za drogowskazem na Popielewo. Do osady wiedzie kilkusetmetrowa asfaltowa droga przez las, a następnie leśna droga biegnąca przez polanę na północny zachód. 

Neoklasycystyczny pałac w Trzebieradzu wybudowany został na początku wieku XX i służył jako sanatorium dla oficerów marynarki wojennej. Jego fundatorem był prawdopodobnie cesarz Wilhelm II. Obiekt wzniesiony kilkadziesiąt metrów od brzegu Zalewu Szczecińskiego, ukryty jest za drzewami parku, który zachował się do dziś w pierwotnych granicach. Pałac usytuowany jest fasadą w kierunku wód Zalewu. Jest to budynek piętrowy z dwoma skrzydłami bocznymi. Główne wejście do pałacu prowadzi szerokimi schodami. Usytuowanych jest także tutaj sześć kolumn doryckich, wspierających widoczny powyżej taras, pod którym mieści się ganek. Budynek zwieńczony jest tympanonami wypełnionymi płaskorzeźbą. Ściany wykonane są z cegły klinkierowej. Do dziś zachowały się dekoracyjne zdobienia przy wykończeniu okien. W sąsiedztwie pałacu znajdują się jeszcze inne budynki, jeden z nich nazywany dworkiem, który był pierwotnie przeznaczony dla służby oraz ujeżdżalnia ze stajnią i wozownią. W późniejszym czasie, w obiektach znajdowała się stołówka i zaplecze administracyjne ośrodka wypoczynkowego. Posesja, na której znajdują się obiekty jest ogrodzona. Wejście stanowi szeroka kuta brama, a po bokach znajdują się furtki. Wszystko to osadzone na czterech wysokich słupach. Do kompleksu prowadzi aleja lipowa.Pierwszym właścicielem obiektu był Georg Wegner - lekarz i dyrektor szczecińskiego szpitala na Pomorzanach. W roku 1923 nieruchomość zmieniła właściciela, a ten z kolei 8 lat później odsprzedał obiekt organizacji Nationalsozialistische Volkswohlfahrt, która zorganizowała tutaj ośrodek szkoleniowy dla działaczy partyjnych – tzw. Gauschule, w budynkach obok zaś mieścił się dom matek – Mutterheim. W kwietniu 1945 roku weszły tutaj wojska radzieckie, którym budynek służył jako szpital. Od 1945 mieściła się tu placówka Wojsk Ochrony Pogranicza. Od lat 50-tych do początku lat 90-tych obiekt miał charakter wypoczynkowo-kolonijny. Aktualnie znajduje się w rękach prywatnych. Nowy właściciel podjął się renowacji budynku, czego efekty są już widoczne. Miejsce jest uporządkowane, a na terenie posesji prowadzone są prace pielęgnacyjne. Obiekt jest dostępny z zewnątrz.