Nowy Dom, Stary Dom i Wieża; Zamek położony jest na wzgórzu, przy ul. Nowogardzkiej - blisko centrum miasta. 

Ruiny średniowiecznego zamku rycerskiego z drugiej połowy XIII wieku. Z pierwotnego kształtu zamku zachował się fragment zewnętrznych murów obronnych oraz dolna część kamenno-ceglanej wieży. Zachowane partie murów sięgają do 6 m, a ich grubość wynosi 1,5 m. W budynku znajduje się relikt ceglanego węglaka, który w przeszłości pełnił funkcję kominka jadalni. Zachowały się również pozostałości po spiralnych klatkach schodowych. W 1808 roku część zamku została wysadzona w powietrze. W XX wieku na terenie zamku rozpoczęły się prace konserwatorskie. Przy zamku ustawione są ławki. Wokół zamku wytyczone są trasy dla turystów.

Średniowieczny zamek rycerski został wybudowany w 2 połowie XIII wieku. W przeszłości zamek otoczony był fosą. Obecnie zachowały się pozostałości po trzech częściach jego pierwotnej zabudowy: Nowy Dom z XVI wieku, Stary Dom z XIV wieku (przebudowany w XIV wieku) oraz wieża z XIV wieku. Wokół zamku znajdowały się mury obronne z jednym skrzydłem mieszkalnym. W XIV wieku zamek został rozbudowany o skrzydło południowe i bramę wschodnią. Powstał wówczas drugi obwód murów obronnych z wieżą narożną. W XV wieku był to największy świecki zamek w księstwie.