Mury miejskie ciągną się wzdłuż ulic: Wąskiej, Krętej, Koziej i Łukowej. Baszta Kaszana znajduje się w południowo-zachodniej części murów, przy skrzyżowaniu ulicy Ignacego Daszyńskiego z ulicą Wąską.

Rozpoczęcie wznoszenia murów miejskich jest związane z otrzymaniem przez Trzebiatów praw miejskich 6 maja 1277 roku. Trzebiatów otrzymał takie przywileje jak: korzystania na wyłączność z nieistniejącego już portu w Regoujściu, możliwość wolnej żeglugi na Redze oraz właśnie prawo obwarowania miasta murami. Wznoszono je od pierwszej połowy XIV do pierwszej połowy XV wieku. Mury zostały wniesione z cegły na wykonanej z kamienia polnego podstawie. W ich ciągu znajdowały się baszty, niektóre okrągłe, a niektóre kwadratowe, zapewne półotwarte. Wjazdu do miasta strzegło kilka obecnie niezachowanych bram. Miasto dodatkowo było zabezpieczone wodami rzek Młynówki i Regi. Współcześnie zarys całości założenia obronnego Trzebiatowa jest bardzo wyraźny. Nie zachował się odcinek w północno-wschodniej części starego miasta. Zachowane odcinki mają różny stopień zachowania. W niektórych miejscach zostały celowo obniżone, w innych przebudowano je do aktualnych potrzeb, a część ucierpiała w trakcie poszerzania jezdni. Najciekawszą budowlą kompleksu obronnego Trzebiatowa jest baszta prochowa, zwana współcześnie Basztą Kaszaną. Jest to cylindryczna wieża o średnicy 4 metrów. Ceglana baszta ma 14 metrów wysokości i nakrywa ją dach namiotowy. Powstała wraz z sąsiadującymi odcinkami murów na przełomie XIII i XIV wieku. Oprócz obronno-wartowniczej funkcji była także magazynem prochu. Obecna zwyczajowa nazwa wywodzi się z legendy, według której w XV wieku doszło do oblężenia miasta przez wojska gryficzan. Jeden ze strażników pełniących wartę miał upuścić z wieży misę z kaszą, która rozbiwszy się na głowie jednego z oblegających udaremniła skrywany atak. W nawiązaniu do legendy w okresie letnim u stóp baszy odbywa się „Święto kaszy”. Baszta została udostępniona do zwiedzania (po uprzednim kontakcie).